Antoni caru ti' ses'imbeccendi
cun sa saludi chi si ponit'mali:
ca dognia Di peus'est andendi
de' fai a' ddi nai ca parit fattali.
E'a dogni' ora ddu seu pensendi
ca' sa gioventudi non fiat'oguali:
ca' su tempus puru' e cambiendi
finzas' is mesis mi parint' Attongiu.
Cun temporadas de dognia manera
chi fainti tremi coment'e' sa canna;
finzas de bastoni a' tenn' abisongiu.
Ma tui ' speras chi bivas' ancora
E' pigas pastiglias'casi a dogni' ora.
giovedì 14 gennaio 2010
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento