UNU
SONETTU
A’ sa metàdi de sa ‘primavera
De s’Istadi si mostra s’ intrada:
E ‘ si ‘ bistid ’ in ‘ forma ‘ ligera
Cun camisa beni‘arremangada.
E ‘nò prus a bistimenta intera
Ma beni si ‘a tenuta spezzada;
Cun berrettu ‘a ‘longa visiera
A s’usanzia de s’era passada.
Ca ‘ sa genti prus ’ beni bistiada
Cun sa moda de tempus lontanu:
E ‘ s’ incingiada bistiri cumplettu.
E ‘ t’su maistrepannu ki cosiada
Dognia puntu ddu poniad’a manu;
E su ‘ bistiri ‘ ddi bessia ‘perfettu.
Ca ‘ ddiat ‘ fattu cun ‘arroba bona
Issu saggiad ’a ‘ dognia ‘ persona.
lunedì 22 febbraio 2010
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento